Ik had een baby in mijn buik! Hoera. We kochten een wieg. Een fijne hangwieg met een warm oranje hemeltje. Maar toen was daar mijn baby... en wat was die wieg ver weg! Maar samen in bed, dat vond de kraamverzorgster toch wel erg gevaarlijk. Nadat ik voor de zoveelste keer tijdens het voeden met mijn baby in slaap was gevallen, dacht ik dat het toch misschien wel mee zou vallen. Ze bleef dus lang dicht bij ons, die lieve kleine baby. Ondanks al die verschillende meningen om ons heen, raakte ik er steeds meer van overtuigd dat het heel goed was zo! En toen kwam baby 2. En ook die bleef heel dichtbij. Ik geloof niet dat de kraamverzorgster deze keer iets in te brengen had.
Baby 1 en baby 2 zijn allang geen baby's meer. Ze hebben ieder een eigen hoekje met een knus eigen bedje, op een kamertje voor hen samen. Een eigen plekje is fijn als je groter groeit. Maar peutertjes horen vooral ook dicht bij mama en papa... en dus moet die ruimte er ook zijn, vond ik. Gelukkig was Papazooi snel overtuigd. Het Ikea bed ging op marktplaats en Papazooi bouwde een heus driepersoons bed! Groot genoeg voor vier niet zo grote liefjes <3
Langzamerhand word ik steeds beter in het loslaten van de verwachtingen van anderen om ons heen. Steeds beter in het volgen van mijn eigen gevoel. En hoe dichter ik bij mijn gevoel kom, hoe blijer ik ben met mijn grote bed!
Home Sweet Home is een idee van Barbaramama.